مشخصات خرید دستبند شناسایی نوزاد
خوانایی از طریق معیارهای تشریح شده در پروتکل سازمانی ارزیابی شد که بیان می‌کند مچ‌بندهای چاپ شده با داده‌های پاک‌شده و مچ‌بندهای دست‌نویس با داده‌های نامفهوم غیرقابل خواندن در نظر گرفته می‌شوند.
در مورد دسترسی به بررسی داده‌های مچ‌بند، محقق تشخیص داد که آیا در معرض مچ‌بند قرار دارند یا خیر، که بررسی روزانه را آسان‌تر می‌کند.
هنگام گذاشتن مچ بند طبق پروتکل مؤسسه، والدین یا مراقبین باید در مورد اهمیت قرار دادن مچ بند بر روی نوزاد خود یا در صورت لزوم از دلایل نبستن آن مطلع شوند.
چک لیست بر اساس پروتکل شناسایی بیمار مورد استفاده موسسه تهیه شد. در این سند، موارد زیر به عنوان شناسه در مچ بندهای NB توصیه می شود:
NB از (نام کامل مادر)، تاریخ تولد مادر، شماره نمودار NB، تاریخ تولد NB، زمان و جنسیت. در چند قلو زایی، ترتیب تولد باید روی مچ بند به شرح زیر مشخص شود:
اول، دوم دوقلو و به ترتیب ترجیحا چاپ شود. هنگام دست نویسی، مچ بند باید خوانا باشد (حرف بلوکی)، با اندازه مناسب و قلم مو برای پروژکتور بالای سر با جوهر سیاه استفاده شود.
طبق پروتکل، شناسایی نوزاد مؤسسه باید مراحل زیر را طی کند: شناسایی نوزاد در زمان تولد در مرکز زنان و زایمان، مرکز جراحی یا مرکز زایمان طبیعی و پذیرش
(با رعایت ضوابط تعیین شده توسط شناسه‌های قبلاً ذکر شده، با قرار دادن مچ بند روی مچ پای راست NB). قبل از انجام مراحل، مراقبت،
انتقال و تحویل NB به بستگان، علاوه بر ارزیابی روزانه شرایط مچ بند، باید مچ بند را بررسی کرد. در صورت نیاز به تعویض مچ بند، تکنسین پرستار مسئول NB باید آنها را در مکان های آماده سازی درخواست کند.
NB باید مچ بند جدید را روی همان اندام یا در صورت لزوم روی مچ پای چپ یا مچ دست چپ یا راست دریافت کند. در موارد انتقال خارجی، NB باید با t باقی بماند
این مطالعه با توجه به سناریوی حاضر در زایشگاه نتایج مرتبطی را ارائه می دهد. در واقع پروتکلی برای شناسایی بیمار در سال 1395 با اهداف زیر در این موسسه راه اندازی شد: 1)
اطمینان از شناسایی صحیح بیماران و کاهش حوادث مربوط به شناسایی نادرست؛ 2) اطمینان حاصل شود که به کسانی که به آن نیاز دارند مراقبت می شود. و 3)
برای دستیابی به هدف بین المللی ایمنی،
خرید لیبل آزمایشگاهی خرید دستبند شناسایی بیمار حرید دستبند شناسایی نوزاد
با شناسایی صحیح بیماران
در ادبیات مرتبط، نتایج نشان داد که استفاده از مچ بند تا حد زیادی متغیر است. میزان NB که با مچ بند شناسایی نشدند 15.4 درصد بود، بیشتر از مواردی بود که در مطالعه انجام شده
با 385 بیمار بستری در بخش های بالینی، جراحی، مادر- نوزاد و اطفال در بیمارستان دانشگاهی در پورتو آلگره، یعنی 4.2 درصد از بیماران بستری شده بود.
همچنین مطالعه دیگری در یک کلینیک زنان و زایمان و مرکز زنان و زایمان در بیمارستان دانشگاهی در شهر انجام شد
که 800 فرصت (400 زن و 400 NB) را ارزیابی کرد و 2.3٪ از بیماران را بدون مچ بند برای شناسایی نشان داد.
مطالعه‌ای که در یک واحد نوزادان بیمارستان دانشگاهی در شهر ریودوژانیرو انجام شد، 200 مچ‌بند شناسایی NB را تجزیه و تحلیل کرد و دریافت که 25.5 درصد از NB آنها را نبسته بودند.
در برزیل، تصور می‌شود که متخصصان بهداشت هنوز نمی‌توانند هدف شناسایی 100% NB را تضمین کنند، اگرچه پروتکل سازمانی مراحلی را توصیف می‌کند
که این متخصصان را برای شناسایی همه بیماران در زمان تولد یا بستری شدن در بیمارستان راهنمایی می‌کند.
ممکن است در ادبیات موارد خاصی یافت شود که عدم استفاده از مچ بند را توجیه می کند، از جمله: NB با سن حاملگی 37 هفته یا نوزادان با ادم اندام فوقانی یا تحتانی،
سندرم های ناهنجاری یا آلرژی به مواد مچ بند. پروتکل سازمانی به این توصیه‌ها نپیوست، و در همه موارد، شناسایی NB در عضو دیگر (در موارد آسیب‌شناسی)
یا تنظیم تنظیم مچ بند (در نوزادان نارس/کم وزن NB) ضروری است.
مچ بندهای شل به عنوان شایع ترین دلیل عدم وجود مچ بند ذکر شده است. این یافته را می توان تا حدی با این واقعیت درک کرد که 43.8٪ از شرکت کنندگان
در مطالعه نارس بودند، که نیاز به پوشیدن مچ بندهای مناسب و/یا تکنیک های صحیح فیکس کردن داشت. هنگامی که این مورد است، پروتکل سازمانی نیاز به تغییر مچ بند را تعریف می کند.
پرستاران عملی مسئول NB کسانی هستند که باید مچ بندهای شل را با مچ بند جدید در واحدهای شیرینی پزی عوض کنند.
با توجه به این موضوع، بازنگری فرآیندهای کاری، انجام آموزش مداوم با متخصصان بهداشت در مورد روش صحیح فیکس کردن بریس، به ویژه در NB نارس، و ارزیابی مجدد سیستم مدیریت ورودی،
برای دستیابی به مچ بندهای مناسب برای این بیماران، مهم است.
شاخص عدم انطباق عمومی برای بستن مچ بند 18.1 درصد بود. این شاخص بالاتر از سایر مطالعات است که عدم انطباق‌های 7/11% و 8/17% را نشان می‌دهند. در مورد دوقلوها دو برابر شود.
سوابق پرستاری به عنوان بخشی
جامع از سیستم های اطلاعات سلامت باید قابل اعتماد و کامل باشد به گونه ای که تداوم مراقبت را با ایمنی تضمین کند.
سوابق پرستاری باید امکان تدوین اقداماتی را برای جلوگیری از آسیب به سلامت افراد درگیر و مداخلات بر اساس نیازها و خواسته های واقعی بیمار فراهم کند.
میزان خطای شناسایی بیمار بسیار بالاتر از حد ایده آل است، که نشان دهنده شکست در فرآیندهای کاری متخصصان سلامت است که می تواند مستقیماً
بر کیفیت مراقبت ارائه شده تأثیر بگذارد. شکست در فرآیند شناسایی یکی از رایج ترین خطاها در مراقبت های پرستاری است.13 این مطالعه نشان داد که از ابتکارات انجام شده برای ایمنی بیمار،
کمترین مورد مشاهده، شناسایی بود.
در مورد ناخوانا بودن داده ها، شاخص 8.1 درصد به دست آمد. در این رابطه باید به موادی که روی برچسب برای ساخت مچ بند یا جوهر چاپ استفاده می شود توجه کرد.
این وظیفه مستلزم مشارکت مسئولین مدیریت مواد مؤسسه و پرستاران برای تعریف و استفاده از مواد مناسب است. این یک واقعیت است که مچ بندها ممکن است
به دلیل تأثیر زمان، استفاده از آن، قرار گرفتن در معرض آب و سایر محصولات ضد عفونی کننده کثیف باشند.10 اینها توصیه هایی از پروتکل ایمنی بیمار است
که توسط موسسه ای که در آن تحقیق انجام شده است استفاده می شود.
شناسایی بیماران در موسسه به طور کامل به عنوان یک اقدام ایمنی برای NB مورد استفاده قرار نگرفت. در 80.9 درصد موارد، علیرغم اجرای پروتکل سازمانی،
مچ بند قبل از انجام مراحل بررسی نشد که حاکی از برگزاری کنفرانس مچ بند قبل از انجام مراحل، مراقبت، انتقال و تحویل NB به اعضای خانواده، علاوه بر ارزیابی روزانه شرایط است. از مچ بند
نتیجه گیری و پیامدها برای تمرین
یافته‌ها به نقص‌های مربوط به فرآیند شناسایی NB، به‌ویژه در مورد بستن مچ‌بند و دقت داده‌ها اشاره کرد. چنین واقعیتی NB را در موقعیت های خطر قرار می دهد،
که باعث عواقب شدیدی می شود که می توان از آن جلوگیری کرد. همه اینها بر کیفیت مراقبت های بهداشتی و ایمنی NB تأثیر می گذارد. شناخت چنین نقص هایی
که در مطالعه یافت می شود باید به اقدامات مؤثر خدمات بهداشتی تبدیل شود، این اقدامات باید بر متخصصان سلامت متمرکز شود.
از این نظر، تیم پرستاری و سایر متخصصان سلامت باید به طور سازمانی در زمینه قرار دادن و بررسی روزانه مچ بندها با در نظر گرفتن پروتکل ها و توصیه های بین المللی در مورد ایمنی بیمار آموزش ببینند.
بنابراین، نیاز مبرمی به تقویت فرهنگ ایمنی در موسسات بیمارستانی، با مشارکت تمام تیم بهداشتی که با NB کار می‌کنند
و هدف آن جلوگیری از حوادث نامطلوب است، وجود دارد. هرچه مراحل این فرآیند بهتر تعریف شود و متخصصان بیشتر در مورد شناسایی نوزادان جهت گیری کنند،
مراقبت های بهداشتی بهتر و ایمن تر خواهد بود.
این پژوهش به دلیل ترسیم طرح تحقیق انتخابی (توصیفی)، عدم وجود آزمون های استنباطی بین متغیرها و تعمیم یافته ها دارای محدودیت هایی است.
با توجه به اینکه این مطالعه تنها در یک شهر انجام شده است، هیچ تضمینی وجود ندارد که نتایج در سایر مناطق برزیل مشابه باشد.
علاوه بر این، تحقیقات نشان نداد که کدام موانع پیدا شده توسط متخصصان ممکن است در عدم رعایت هویت صحیح بیماران نقش داشته باشد.
در مواجهه با این واقعیت، انجام تحقیقات کیفی که این مشکلات را روشن می کند، تشویق می شود.
- ۰۱/۰۹/۲۰